کد مطلب:276293 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:221
حق منعم بر متنعم و حق واسطه نعمت
در روایتی از پیغمبر اكرم صلی الله علیه وآله آمده كه: هر آن كه نسبت به شما كار نیكی انجام داد، به او پاداش دهید، اگر نمی توانستید برای او دعا كنید تا اطمینان یابید كه كار نیك آن شخص را جبران كرده اید.
و این دو حقّ برای مولایمان حضرت صاحب الزمان - عجّل اللَّه فرجه الشریف - جمع شده است، زیرا كه تمام بهره ها و استفاده هایی كه به مردم می رسد به بركت وجود امام آن زمان است. در زیارت جامعه درباره امامان علیهم السلام می خوانیم: «وَأَوْلِیآءَ النِّعَمِ».
و نیز در كتاب كافی روایت شده كه فرمود: خداوند ما را آفرید و خلقت ما را نیكو
[ صفحه 96]
قرار داد و ما را صورتگری نمود و نیكو صورتگری كرد و ما را دیده خود در میان بندگانش قرار داد [تا شاهد و ناظر اعمال و رفتار آنان باشیم] و زبان گویای او و دست رحمت و رأفت خود كه بر سر بندگانش گسترده است و وجه خود كه به وسیله ما به سوی خداوند توجه می شود و دری كه [بندگان را به علم و ایمان و اطاعت او] دلالت كند، و گنج های [علم و معرفت و رحمت او] در آسمان و زمینش. به بركت ما درخت ها بارور گردیده و میوه ها رسیده و نهرها جاری شده و باران از آسمان باریده و گیاه از زمین روییده است و به عبادت ما خداوند عبادت شده است و اگر ما نبودیم خداوند پرستش نمی شد. [1] .
و در كتاب خرایج از حضرت صادق علیه السلام آمده كه: ای داوود! اگر ما نمی بودیم نه نهرها جاری می شد و نه میوه ها می رسید و نه درخت ها سبز می گشت. [2] .
و در كافی در حدیث مرفوعی از حضرت ابوجعفر امام باقرعلیه السلام آمده كه رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود: خداوند آدم را آفرید و زمین را به او واگذار كرد، پس هر چه از آن آدم بود برای رسول خدا است و هر چه برای رسول خدا است از آن ائمه آل محمدعلیهم السلام است. [3] .
و در حدیث دیگری آمده است: دنیا و هر چه در آن هست از خدای تبارك و تعالی و رسول او و ما است، پس هر كه بر چیزی از آن دست یافت، تقوی پیشه كند و حقّ خداوند (خمس و زكات و...) را ادا نماید و به برادران ایمانی خود احسان كند، و اگر چنین نكند خدا و رسول او و ما (خاندان پیغمبر) از او بیزاریم. [4] .
و در كتاب دارالسلام به نقل از بصائر الدرجات از ابوحمزه ثمالی روایت كرده است كه: امام چهارم علی بن الحسین علیهما السلام به او فرمود: ای ابوحمزه! پیش از طلوع آفتاب هرگز مخواب كه برایت خوش ندارم، به تحقیق كه خداوند در آن وقت روزی های بندگان را تقسیم می كند و بر دست ما آن ها را جاری می سازد.
[ صفحه 97]
و این دو حقّ برای مولایمان حضرت صاحب الزمان - عجّل اللَّه فرجه الشریف - جمع شده است، زیرا كه تمام بهره ها و استفاده هایی كه به مردم می رسد به بركت وجود امام آن زمان است. در زیارت جامعه درباره امامان علیهم السلام می خوانیم: «وَأَوْلِیآءَ النِّعَمِ».
و نیز در كتاب كافی روایت شده كه فرمود: خداوند ما را آفرید و خلقت ما را نیكو
[ صفحه 96]
قرار داد و ما را صورتگری نمود و نیكو صورتگری كرد و ما را دیده خود در میان بندگانش قرار داد [تا شاهد و ناظر اعمال و رفتار آنان باشیم] و زبان گویای او و دست رحمت و رأفت خود كه بر سر بندگانش گسترده است و وجه خود كه به وسیله ما به سوی خداوند توجه می شود و دری كه [بندگان را به علم و ایمان و اطاعت او] دلالت كند، و گنج های [علم و معرفت و رحمت او] در آسمان و زمینش. به بركت ما درخت ها بارور گردیده و میوه ها رسیده و نهرها جاری شده و باران از آسمان باریده و گیاه از زمین روییده است و به عبادت ما خداوند عبادت شده است و اگر ما نبودیم خداوند پرستش نمی شد. [1] .
و در كتاب خرایج از حضرت صادق علیه السلام آمده كه: ای داوود! اگر ما نمی بودیم نه نهرها جاری می شد و نه میوه ها می رسید و نه درخت ها سبز می گشت. [2] .
و در كافی در حدیث مرفوعی از حضرت ابوجعفر امام باقرعلیه السلام آمده كه رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود: خداوند آدم را آفرید و زمین را به او واگذار كرد، پس هر چه از آن آدم بود برای رسول خدا است و هر چه برای رسول خدا است از آن ائمه آل محمدعلیهم السلام است. [3] .
و در حدیث دیگری آمده است: دنیا و هر چه در آن هست از خدای تبارك و تعالی و رسول او و ما است، پس هر كه بر چیزی از آن دست یافت، تقوی پیشه كند و حقّ خداوند (خمس و زكات و...) را ادا نماید و به برادران ایمانی خود احسان كند، و اگر چنین نكند خدا و رسول او و ما (خاندان پیغمبر) از او بیزاریم. [4] .
و در كتاب دارالسلام به نقل از بصائر الدرجات از ابوحمزه ثمالی روایت كرده است كه: امام چهارم علی بن الحسین علیهما السلام به او فرمود: ای ابوحمزه! پیش از طلوع آفتاب هرگز مخواب كه برایت خوش ندارم، به تحقیق كه خداوند در آن وقت روزی های بندگان را تقسیم می كند و بر دست ما آن ها را جاری می سازد.
[ صفحه 97]
[1] اصول كافي: 144:1.
[2] الخرايج، سعيد بن هبة اللَّه راوندي.
[3] اصول كافي: 409:1.
[4] اصول كافي: 408:1.